Warning: Use of undefined constant JMF_THEMER_MODE - assumed 'JMF_THEMER_MODE' (this will throw an Error in a future version of PHP) in /home/wrzeszcz1/domains/stanislawbiskup.pl/public_html/plugins/system/djjquerymonster/djjquerymonster.php on line 187
Parafia św. Stanisława B.M. w Gdańsku Wrzeszczu - Parafia św. Stanisława B.M. w Gdańsku Wrzeszczu
Drukuj

Nadzwyczajni Szafarze Komunii Świętej w naszej parafii

Latem 1993 roku Proboszcz naszej parafii św. p. ksiądz Andrzej Rurarz zaproponował trzem osobom uczestnictwo w studium przygotowawczym do pełnienia funkcji Nadzwyczajnego Szafarza Komunii Świętej. Przyjęliśmy tę propozycję z wielkim niepokojem i rozterką. W rozmowach między sobą zadawaliśmy sobie pytanie, czy na pewno jesteśmy godni dostąpić tego zaszczytu, czy jesteśmy godni brać w swoje ręce Najświętsze Ciało. Rozmowy z księdzem Proboszczem wyciszyły nasze obawy, a jednocześnie dały nam bodziec do jeszcze intensywniejszej pracy nad sobą, nad swoim charakterem, do wyciszenie swojego wnętrza. Po 2-miesięcznym przygotowaniu, w dniu 24 października 1993 roku w Katedrze Oliwskiej została promowana przez księdza Arcybiskupa Tadeusza Gocłowskiego pierwsza grupa Nadzwyczajnych Szafarzy Komunii Świętej w Archidiecezji Gdańskiej. Uroczystość ta była wielkim przeżyciem zarówno dla nas samych, jak i dla naszych rodzin oraz całej parafii. Tydzień później zostaliśmy przedstawieni na Mszach Świętych całej wspólnocie wiernych.

Tak jak każda nowość zostaliśmy różnie przyjęci przez parafian. Chorzy cieszyli się, że będą mieli możliwość częstszego przyjęcia Ciała Chrystusa, inni twierdzili, że nie przyjmą Komunii Świętej z rąk szafarza. W bardzo krótkim czasie ilość osób chcących przyjmować coniedzielną Komunię Świętą w domach przekroczyła nasze możliwości. Ksiądz Proboszcz widząc potrzeby, zdecydował się w roku 1994 przygotować do posługi trzech następnych kandydatów. Jednak z upływem czasu i to wzmocnienie okazało się niewystarczające. W roku 1997 – w roku jubileuszu naszej parafii - przeszkolono kolejnych trzech kandydatów na Szafarzy Nadzwyczajnych.Wiosną 2006 roku na kurs przygotowawczy została delegowana największa, jak do tej pory, grupa kandydatów w liczbie 7 osób. W dniu 9 czerwca 2006 roku ilość Nadzwyczajnych Szafarzy wzrosła do 16. Jednak życie toczy się dalej, a los bywa okrutny. W lipcu 1998 roku po ciężkiej i długiej chorobie odszedł do Pana nasz brat Krzysztof Kopczyński. W roku 2009 na wieczne „szafarzowanie” odeszło dwóch kolejnych naszych braci – Franciszek Kupiec oraz Jerzy Toruński. Jeden z szafarzy - Wojciech Sosiński – ze względów rodzinnych zrezygnował z wykonywania posługi. W chwili obecnej aktywnych jest 12 Nadzwyczajnych Szafarzy.Posługa nasza nie ogranicza się tylko do coniedzielnych wizyt z Komunią Świętą u chorych w domu. Staramy się uczestniczyć także w czasie większych uroczystości kościelnych, takich jak Pasterka, Triduum Paschalne, Rezurekcja czy uroczystość Bożego Ciała. Wspomagamy naszych księży przy rozdawaniu Ciała Pańskiego w czasie wakacji, kiedy to kapłani są w zmniejszonym składzie ze względu na urlopy. Gotowi jesteśmy do pomocy na każde wezwanie księdza Proboszcza.
Naszą postawę kształtujemy na kwartalnych dniach skupienia oraz corocznych kilkudniowych rekolekcjach. Naszą nagrodą jest uśmiech a czasem łza radości na twarzach osób niedołężnych lub przykutych chorobą do łóżka. Naszym mottem jest: służyć ludziom to służyć Bogu – służyć Bogu to służyć ludziom.

Zgłoszenia chorych i osób starszych, do których proszony jest szafarz należy składać w biurze parafialnym, u księdza lub bezpośrednio do szafarzy.

Nadzwyczajni Szafarze Komunii Świętej (aktualnie):

Imię i nazwisko data promocji
Haligowski Wiesław 10.06.2006
Jakimiak Józef 24.10.1993
Kaczorowski Andrzej 02.01.1998
Kakareko Antoni 10.06.2006
Porębski Andrzej 02.01.1998
Ruk Zygmunt 10.06.2006
Szparaga Jerzy 11.12.1994
Świeczkowski Andrzej 10.06.2006
Trykacz Jarosław 10.06.2006
Wontorski Jan 24.10.1993

 

Nadzwyczajni Szafarze Komunii Świętej zmarli:

+ Eugeniusz Leszczyński
+ Kopczyński Krzysztof
+ Kupiec Franciszek
+ Toruński Jerzy

Dokumenty Kościoła.

Na mocy Sakramentu Chrztu św. wszyscy wierni uczestniczą w kapłańskiej, prorockiej i królewskiej misji Chrystusa. Dlatego nowy Kodeks Prawa Kanonicznego widzi nieodzowne miejsce świeckich w potrójnej posłudze Kościoła: w nauczaniu, uświęcaniu i pasterzowaniu.Jezus Chrystus w Eucharystii przychodzi do człowieka przez drugiego człowieka. Jest nim przede wszystkim kapłan. Chrystus w Eucharystii przychodzi również wówczas, gdy z braku zwyczajnych szafarzy (kapłanów, diakonów) także świeccy – kiedy doradza tego konieczność Kościoła – rozdzielają Komunię świętą zgodnie z przepisami prawa (Kanon 230 par. 3 Kodeksu Prawa Kanonicznego). Wprowadzenie posługi nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej jest uzasadnione dobrem duchowym wiernych. Nie ulega wątpliwości, że zasadniczym dobrem duchowym jest częsta Komunia święta, zwłaszcza zanoszona chorym i niedołężnym w domach, szpitalach i innych zakładach. Konferencja Episkopatu Polski, w dniu 2 maja 1990 roku upoważniła biskupów diecezjalnych do powołania nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej.
Rzymska instrukcja Eucharisticum Mysterium z dnia 25 maja 1967 roku stwierdza: Wypada, żeby ci, którzy doznają przeszkody w swoim udziale w obrzędzie eucharystycznym wspólnoty, skwapliwie posilali się Eucharystią i w ten sposób czuli się również zjednoczeni z tą wspólnotą i wsparci miłością braci. Duszpasterze winni starać się, żeby często, a nawet codziennie dać możliwość przyjęcia Komunii świętej, zwłaszcza w okresie wielkanocnym, chorym i osobom w podeszłym wieku, choćby nie chorowali ciężko i nie zagrażało im niebezpieczeństwo śmierci; można to robić o jakiejkolwiek godzinie.

Wskazania Konferencji Episkopatu Polski odnośnie nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej.

Uwzględniając rozwój posługi nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej w diecezjach polskich oraz postanowienia II Polskiego Synodu Plenarnego, gdzie dla stałego akolity podany jest niższy wiek dopuszczenia do tej posługi, oraz biorąc pod uwagę głosy biskupów i przedłożenia Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Konferencja Episkopatu Polski określa co następuje:

1. Biskupi diecezjalni mogą upoważnić mężczyzn, a także siostry zakonne i niewiasty życia konsekrowanego w wieku 25 do 65 lat do posługi nadzwyczajnego szafarza Komunii świętej
2. Kandydaci powinni odznaczać się zaangażowaniem w życie Kościoła, wzorowym życiem moralnym oraz poważaniem wśród duchowieństwa i wiernych.
3. Kandydat powinien znać podstawowe zasady katechizmowe oraz najważniejsze zagadnienia teologiczno-liturgiczne. Szczegółowe zagadnienia wylicza instrukcja dotycząca formacji nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej. W zależności od miejscowych warunków biskup może polecić kandydatowi udział w kursie teologicznym i zażądać egzaminu.
4. Biskup diecezjalny upoważnia do posługi nadzwyczajnego szafarza na jeden rok, kandydata, którego poleca ksiądz proboszcz.
5. Przed upoważnieniem kandydata zaleca się odprawienie trzydniowych rekolekcji albo dnia skupienia.
6. Szafarz nadzwyczajny wykonuje swoją posługę wtedy, gdy liczba kapłanów wobec komunikujących jest za mała. Może on w ramach ważności upoważnienia świadczyć pomoc na terenie całej diecezji, poza diecezją na stałe może to czynić tylko za zgodą ordynariusza tamtej diecezji.
7. Szafarz nadzwyczajny może, za wiedzą księdza proboszcza, zanieść Komunię świętą do domów tylko osobom, których odpowiedni stan duchowy jest znany, zachowując przepisy liturgiczne.
8. Szafarz nadzwyczajny podczas pełnienia tej posługi w czasie Mszy św. winien być ubrany w albę, a jeżeli trzeba przepasany cingulum. Pełniąc swą posługę poza Mszą św., może nosić zwykłe ubranie. Siostry zakonne spełniają posługę nadzwyczajnego szafarza w swoim stroju zakonnym, a osoby życia konsekrowanego w swoim stroju.
9. Braci zakonnych obowiązują te same postanowienia. Wyższy przełożony zakonów kleryckich zwraca się do biskupa diecezjalnego o udzielenie pozwolenia na wykonywanie posługi w kościołach diecezji dla nadzwyczajnych szafarzy przez siebie ustanowionych.
10. Posługa szafarza jest bezinteresowna. W sytuacji uzasadnionej może przysługiwać zwrot kosztów przejazdu lub rekompensata, o ile wskutek wykonywanej posługi uszczupliły się dochody w pracy zawodowej szafarza.
11. W nadzwyczajnych sytuacjach celebrans może ustanowić ad casum nadzwyczajnego szafarza Komunii świętej zgodnie z tekstem zawartym w Mszale rzymskim dla diecezji polskich na str. 6.
12. Szczegółowe wskazania odnośnie do przygotowania i stałej formacji nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej znajdują się w osobnej instrukcji.

+ Arcybiskup Józef Michalik
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

+Bp Stefan Cichy
Przewodniczący Komisji Episkopatuds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
Warszawa, dnia 9 marca 2006 r.
335 Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski


Modyfikacja instrukcji w sprawie formacji i posługi Nadzwyczajnych Szafarzy Komunii Świętej.

Pomoc w zanoszeniu Komunii świętej chorym poza Mszą świętą.

Do zasadniczych obowiązków nadzwyczajnego szafarza Komunii św. należy również pomoc w zanoszeniu jej chorym i niepełnosprawnym. Instrumentum laboris na Synod Biskupów poświęcony Eucharystii zaznacza, że nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej zachęca się, by troszczyli się o osoby obłożnie chore i w podeszłym wieku, które nie mogą fizycznie uczestniczyć w liturgii eucharystycznej w kościele. Ich dobru może służyć, jak wskazują niektóre odpowiedzi, wykorzystanie środków społecznej komunikacji do transmisji Mszy św. i innych liturgii.
W większych parafiach mogą być nadzwyczajni szafarze wyłącznie do Komunii św. chorych. Obowiązują jednak wobec nich te same kryteria doboru i te same warunki przygotowania.
W ramach duchowego przygotowania nadzwyczajny szafarz powinien delikatnie zapytać chorego, czy pragnie przed Komunią św. przyjąć sakrament pokuty, jeżeli tak, trzeba o tym powiadomić proboszcza. W czasie wizyty przygotowawczej, o ile zaistnieje taka potrzeba, należy poprosić domowników lub opiekunów chorego o odpowiednie przygotowanie mieszkania (stół nakryty białym obrusem, świece, krzyż, woda święcona, szklanka czystej wody do puryfikacji lub podania choremu).
Celem podkreślenia związku Komunii świętej chorego ze sprawowaniem Eucharystii przez wspólnotę parafialną wskazane jest, by przed końcowym błogosławieństwem kapłan przekazał chorym za pośrednictwem szafarzy specjalne pozdrowienia od wspólnoty, a nadzwyczajni szafarze otrzymali Najświętszy Sakrament od celebransa po obrzędzie rozesłania wiernych.
Nadzwyczajny szafarz zanosi Komunię św. do chorego w specjalnie do tego wykonanym naczyniu umieszczonym w odpowiedniej bursie, którą zawiesza na szyi. Swoją posługę poza Mszą św. pomocnik pełni w ubraniu cywilnym, ale odświętnym i poważnym. Niosący Komunię św. w drodze nie rozmawia, ale w modlitewnym skupieniu uwielbia swego Pana i Boga.
Zwykły i skrócony obrzęd Komunii świętej chorych udzielanej przez szafarza nadzwyczajnego znajduje się w księdze liturgicznej: Sakrament chorych. Obrzędy i duszpasterstwo. (wyd. drugie, Księgarnia św. Jacka, Katowice 2004, s.54-63). Inne śpiewy, teksty modlitewne i czytania biblijne można odpowiednio dobrać z tekstów liturgicznych danej niedzieli lub święta albo okresu liturgicznego.

+ Arcybiskup Józef Michalik
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

+ Bp Stefan Cichy
Przewodniczący komisji Episkopatu
ds. kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
Warszawa, dnia 18 października 2006 r.
337 Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski

Historia i hagiografia

Funkcja szafarza była znana już w czasach wczesnochrześcijańskich. Ponieważ nie było wystarczającej ilości kapłanów ,przy rozdzielaniu Chleba Eucharystii służyli świeccy a nawet dzieci. Jedną z takich osób był święty Tarsycjusz, który był akolitą. Funkcja akolity w ówczesnych czasach była odmienna od funkcji sprawowanej dzisiaj. W czasach dzisiejszych akolita – to jedno ze święceń niższych, wówczas akolita był odpowiednikiem dzisiejszego ministranta. Przypuszcza się, że św. Tarsycjusz poniósł śmierć męczeńską za panowania cesarza Decjusza (249-251). Było to jedno z najkrwawszych prześladowań. Chrześcijanie chętnie ginęli za Chrystusa, ale ich największym pragnieniem było, by mogli na drogę do wieczności posilić się Chlebem Eucharystii. Zanoszono im przeto potajemnie Komunię świętą do więzień. Gorliwością w obsługiwaniu świętych męczenników po więzieniach wyróżniał się św. Tarsycjusz.
Pewnego dnia, kiedy jak zwykle niósł na sercu Wiatyk do więzienia napotkał swoich rówieśników, bawiących się na jednym z licznych placów rzymskich. Pogańscy chłopcy zaczęli wołać na Tarsycjusza, by się do nich przyłączył. On zaczął uciekać przed nimi. Zaczęli go gonić. Kiedy zaś spostrzegli, że coś przyciska do piersi, chcieli zobaczyć co niesie i siłą mu to wydrzeć. Bohaterski chłopiec bronił swojego skarbu. Wówczas zgraja przewróciła go na ziemię, zaczęła go kopać i bić, rzucać nań kamieniami. Dopiero przypadkowo przechodzący żołnierz, także chrześcijanin, miał chłopca uwolnić i bandę rozegnać. Zaniósł Tarsycjusza do domu, gdzie ten niebawem zmarł. Najświętszy sakrament odniósł z czcią do kapłana katolickiego.
Ciało Świętego zostało pogrzebane na cmentarzu Św. Kaliksta obok szczątków papieża św. Stefana I, który kilka lat po nim poniósł śmierć męczeńską (+257). Papież św. Damazy I (+384) męczeństwo św. Tarsycjusza opisał wierszem. W roku 1675 relikwie Świętego przeniesiono z Rzymu do Neapolu, gdzie spoczywają w bazylice Św. Dominika w osobnej kaplicy. Trumienka z częścią relikwii św. Tarsycjusza jest także w salezjańskim kolegium w Rzymie przy Via Appia Antica. We Włoszech Święty nasz cieszy się czcią szczególną jako patron kółek eucharystycznych, czyli tzw. „Kółek Małego Kleru”. Święty był także na początku XX wieku patronem kandydatów do Włoskiej Młodzieży Akcji Katolickiej.
Szczególne nabożeństwo do św. Tarsycjusza miał głośny kardynał angielski Wiseman, który Świętemu poświęcił osobny utwór poetycki: Fabiola, napisany w1855 roku. W 1939 roku architekt Rossi wystawił ku czci św. Tarsycjusza w Rzymie piękną świątynię. W słynnym na cały świat muzeum w Louwr można podziwiać przepiękną rzeźbę, przedstawiającą świętego młodzieńca w chwili jego męczeńskiej śmierci, dzieło A. Falguiera.

Święty Tarsycjusz jest patronem nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej.

Opracował: Józef Jakimiak